شعرها درباره وصف مادر

مادر

ای   مادر مقدس   و  ای  مهربان  من

ای  روشنی قلب  من  و  دیده گان  من

عشق و صفا و مهرومحبت نشان تست

ای   پرتو  امید   به   دل  ناتوان   من

مادر که  از وجود  تو است  هستی تنم

ای جان من، فرشتهء من ، همزبان من

مادر  ز   مهر  تو  به  دلم  آرزو  دمید

ای  گلشن  خجستهء  من   گلستان  من

جبران  زحمتت   نتوانم   به   سر کنم

ای چلچراغ  وادی  نام   و  نشان  من

شبهای  بی ستاره  تو  بودی انیس دل

ای  نور  تابناک  و  مهء   آسمان   من

رفتی و از غمت  پر و بالم  شکسته شد

ای  دلنواز  و همدم  شیرین  زبان  من

دارد‍" بشیر" دعای شب وروزبرای تو

روح  تو شاد  مادر  روشن  روان  من

 دارم یقین  بهشت عدن زیر پای  تست

 سازم  نثار خاک رهت روح و جان من

از زوبیر AZIZI

مـادر

مـــــادر ای بستـــــر آرامش من

مـــــادر ای حــافظ آســـایش من

مـــــادر امروز منت می خواهم

سر خـــود باز برت می خواهم

تو بــــــه من قصه نمودی شبها

تو بــه زاری و لیک من غوغا

من ز شیرت چو گلی بــاز شدم

مـــرد عــــــالی و پر آواز شدم

من سخن را ز تـــــو آموخته ام

در خود از جوهرت اندوخته ام

آنچــــــه در من دل اغیــار برد

دل من قــــدر تو هـــر بـار برد

چـــــو خطایــــی زمن بنـده بود

دایمـــــآ قلب تـــــو بخشنده بـود

گر هـــــزاران سکه ریزم پایت

ندهت شمعــهء از شب هــــایت

جـــــایگاهت ز ملایـک بالاست

نـــزد آن شــــاه مقامت والاست

خـون ها در قــــدمت ریخته باد

دشمنـــانت به غــــم آمیختـه باد

روزگـــارت خوش و خورم بادا

طـــــول عمـــر تــــو معظم بادا

از زوبیرAZIZI

عشق مادر

چـــــــون بشر از عـــــــدم آمـد بوجود
عشق مــــــادر بــــــه جهان دیده گشود

گــــــرجهان یکسره در هـــــم گـــــردد
کــــی از این عشق کهن کـــــم گــــردد

راز این جــــــذبه نــدانـــــــم در چیست
وین چه عشقی است کــــه پایانش نیست

قلب مـــــادر تهی از مکـــــر و ریاست
عــــــــاری از شا ئبه آزو هـــــوا است

خود فراموشی و جـــــــان با ختن است
مهــــر ورزیــــدن و بگــــــداختن است

هیچ دفتــــر بــــــه از این دفتـــر نیست
عشــــق بــــالاتـر از این بــــاور نیست

این دگـــــــــر نفس پـــــــرستی نبــــود
از ره رنــــــدی و مستــــــــی نبــــــود

عشق فرهـــــــــاد به شیرین سخن است
گر چـــــــه افسانه عشقـــــی کهن است

دل مجنــــــــون و تمنـــــــای دگــــــــر
بــــــــرود در پــــــــــی لیلای دگــــــر

لیکن این عشق کـــــــــه مـــــــادر دارد
چــــــــــون ز فـــــــــرزند نظر بردارد

در خطــــــر کــــــــــی اثری بخشد پند
خود بمیر د کـــــــه بمـــــــاند فــــرزند

عشق این است نه بــــــــوسید ن یـــــار
پای جــــــانست نه نیرنــــــگ و فــرار

مـــــــــادری ملعبـه و بــــــــازی نیست
جز فــــــداکاری و جــــــا نبازی نیست

بـگذرد از خــــــود و کـــــــاهد از جان
نا بـــــه فــــــرزند دهد تــــــاب و توان

شــــــاعر بـــــــا هنـــــر و چیره سخن
شعــــــــرمـــــــادر نتـــــــوان گفتـــــن

 گـــــــــر چه نقــــــــــاش کند نقش پدید
نقش مــــــــــــادر نتـــــوانست کشیـــــد

هیچ آهنـــــــگ دل انگیـــــــز هنــــــوز
راز این جـــــــذبه نــــــداده است بـروز

پای این عشق هنــــــــر حیـــــــران شد
عقل بیش از همــــه سر گــــــردان شد

آخـــــــرین مـــرحــــله عشق است این
پا ک و جـــــــــاوید چـــو فردوس برین

مــــــــادر از زمـــــــره عشاق جداست
عشق او برتـــــر از انــــــد یشه ماست

از زوبیرAZIZI

مادر

طاقتم طاق شـــــد از دوری رویت مـــــــادر

رشته عمر مــرا بود سر مــویت مــــــــــادر

تا تـــو بودی به گـــل روی تــو خرسند بودم

زنـــــده بودم همــــه عمــــر به بـــویت مادر

باغ امیــــد کـــه سر سیـــری و شــادابـــــی

می مکــید آب صفــــا از ســــر جویت مادر

رفتی و جــای تـــو خالیست به کاشانه مــــا

بهــــر دیـــدار تو آیـــم بســـویت مـــــــــادر

قـــدح باده مهـــرت بــــــه کفــم خالی مـانـد

ریخت یکبــــاره چــرا شهـــد بسویت مـــادر

بستـــه بـــر لوح دلـــم نقش فـــدا کــاری تو

جـــان بقـــربان تــــو و خوی نکویت مـــادر

گـــو ضیــا مرغ دل از شوق لقایت خواهــد

پــــر کشـــد همچو هما بر سر کویت مــادر

از زوبیرAZIZI

طلیعهء امیـــــد

تو مـــــرا تا به جهـــان، پــردویدی ای مــــــــــادر

چــه رنجها که بـــه پایم کشیـــــــدی ای مـــــــــادر

تــــــوی فـــرشته رحمت کـــــه از ســــــر رحمت

مــــرا به شیرهء جــــان پـــــروریدی  ای مــــــادر

جـــز این دو، خون جگــر خوردن و جفـــا دیـــدن

ز زنــــــدگانی دنیـــا چـــه دیـــدی؟ ای مــــــــــادر

بـــه کودکی، به تو گر راز خـــــویش مـــــی گفتـم

تــــــو حـــرفهای مــــــرا می شنیـــــدی ای مــادر

بـــــرای خاطـــــر مــن دل ز جملـــــه لـــــذتهـــــا

ز ابتـــــــدائی جــــــوانی بــــــــریدی ای مـــــــادر

مــــدار چـــرخ اگــــــــر بهــــر من بلایـــی داشت

بــــه جــــان بلای مـــرا می خـــریدی ای مــــــادر

اگــــر که آتش تب مــــی گـــداخت جــان مـــــــرا

بـــه تن جــــامعه زغـــم مـــــی دریـــدی ای مــادر

کســــی کـــــه شد سبب پیـــــری تــــو من بـــــودم

کــــه من جــــوان شــــدم و تــــــو خمیـدی ای مادر

بـــــــود بـــــه یـــــــــاد مــــــن شبهـــــــای ظلمانی

کـــــه هــــر طرف ز پی ام مـــــی دویـدی ای مادر

چــــگونه شکـــر تو گـــویم، که خوش به دامــــانت

مــــــرا به مهــــر جـــان پروریــــدی ای مـــــــادر

چـــــه شــــد کــــه بـــا همـــه مهـــربانـــی و الفت

ز آشیــــانـــــه، به نـــاگـــه پـــریـــدی ای مــــــادر

نبــــــود آرزویت غیـــــــر جـــان فـــدا کــــــــردن

کنـــــون بــــه آرزوی خــــــود، نرسیدی ای مـــادر

کنــــــد بــــه تـــو تقــدیم این غـــــــــــزل خســــرو

تــــــو خــــــود طلیعـــهء صبح امیــــــدی ای مــادر

از زوبیرAZIZI